Το
γυμνό
Σπίτι δεν κάθισα πολύ είπα να περπατήσω
Στους άδειους δρόμους να ακούσω την καρδιά
Ήθελα πάλι να σου πω τόσα που είχα ξεχάσει
Γιατί φοβόμουνα πολύ να βγω απ’ τη μοναξιά
Άκουγα πως οι ποιητές γράφουν χωρίς να ζούνε
Μα οι σελίδες γέμιζαν το πάτωμα λευκές
Όσα αστέρια έφτιαχνα μες το χαρτί να μπούνε
Στάχτη σκορπίζανε πρωί στου ήλιου τις φωνές
Μες το σκοτάδι άκουσα βήματα από πίσω
Σαν κάτι να πλησίαζε ολοένα πιο κοντά
Ξεκίνησα να περπατώ
για να το αποφύγω
Μα ότι και να έκανα ήταν πλέον πια αργά
Έτσι απλά περίμενα τον άλλo να με φτάσει
Τα λίγα να του δώσω στη τσέπη μου λεφτά
Μα τη φωνή σου άκουσα: Σάκη με έχεις σκάσει
Σταμάτα να μου κρύβεσαι στης νύχτας τη σκιά
Άκουγα πως οι εραστές
ρίχνουνε το χειμώνα
Τα ρούχα τους στο πάτωμα κι αρπάζουνε φωτιά
Και το κορόιδευα αυτό τον περασμένο αιώνα
Ώσπου μια μέρα γνώρισα πως γίνονται όλα αυτά
Μα πως μπορεί να γίνει αυτό αν νοιώθεις ήδη πτώμα
Μες τα χιλιάδες πρέπει σου που άφησε η ζωή
Θέλω εσύ να μου το πεις τώρα που έχεις έρθει
Πως γίνεται έτσι ξαφνικά άνοιξη η βροχή
cop.2014 Σάκης
Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου